विर्सिएको कथा

नेताले नेतूत्त्व विर्सिए झैँ सहर पसेका गाँउका जमिनदारहरुले आफ्ना जमिन विर्सिए । जसरी यो वसन्तमा प्रकृतिले आफ्नो रुप फेर्न विर्सिदैँछ त्यसरी नै संधैभर ढुङ्गाहरुमा लेउ लगाउने घर नजिकैको खहरे खोलाले आफ्नो चाल विर्सियो । खोलाले पानी विर्सिएको धेरै भयो । त्यस्तैगरी गाँउको कुलोले पनि पानी विर्सियो । पानी नपाएर खेतबारीले उब्जनी हुनै विर्सिए । अर्कोतर्फ कुवाले पानी विर्सियो । पानी नभएको कुवालाई पुरा गाँउले नै विर्सिए । पानी विर्सिए पछि गाँउले पोखरी विर्सियो । फलस्वरुप पोखरीमा आहाल बस्ने घरपालुवा जनावर विर्सिए ।
 
किसानले कोदाली विर्सिएको धेरै भयो । फलस्वरुप किसानले वर्षभरी धान उत्पादन हुने खेत विर्सियो । किसानले खेत विर्सिए झैँ खेतले पनि त किसान विर्सियो । किसान नपाएर खेतबारीले चामल, कोदो, फापर र तोरी विर्सियो ।
 
आजकाल गाँउले युवा विर्सिएको छ त्यस्तैगरि युवाले पनि आफ्नो गाँउ विर्सियो । आफ्ना कर्म विर्सिए । विदेशीएको सन्तानले आफ्नो मातूभुमी विर्सियो । आमा विर्सियो । सहर पसेका सन्तानले गाँउका आफ्नालाई विर्सिए । सहरले पनि त फेरि आफ्नालाई विर्सियो । छोराछोरीले आफ्नै बाआमा विर्सिए झैँ फेरि तिनै छोराछोरीका सन्तानले पनि आफ्ना बाआमा विर्सदैँ छन् ।
 
हामीले इतिहास विर्सियौँ । इतिहासले हामीलाई विर्सियो वा हामीलाई सम्झिनैँ चाहेन त्यसैले हामीले देशभक्त्त विर्सियौँ । देश विर्सियौँ । 
 
 र अन्त्यमा,

 अचेल हरेक यात्राहरुले गन्तब्य विर्सिए झैँ यात्रीहरुले पनि पाइला सार्न विर्सिसके ।